Uzun zamandir dusundugumuz ancak bir karara varamadigimiz bir konudur bu ikinci bebek! Ikinci bebege karar vermek birinciye karar vermekten daha zor bence. Birinci de dusunsende tasinsanda seni neyin bekledigini bilmedigin icin bir nevi olaya baliklama daliyorsun. Ancak ikinci cocukta basina geleceklerin farkindasin cogunlukla. Tabiki bilinmedikler var ikinci cocugun getirecegi ama cocuk sahibi olmak nedir biliyorsun en azindan. Bu bilinmezliklerin basinda sanirim ikinci cocugumu ilki kadar sevebilecek miyim var. Kulaga komik geliyor aslinda ama ben bundan cok korkuyorum. Sonra iki cocuga nasil zaman ayiracam var. Nasil esit davranabilecegim durumuda onemli. Sonra maddi olarak getirecegi yuk var ikinci cocugun. Var da var iste.
Biz genel anlamda iki cocuga sicak bakan bir ciftiz. Hatta ben iki cocugun arasini cok acmak istemeyenlerdendim ta ki Gavin olana kadar. Once gecirdigim dogum sonrasi depresyon beni ikinci cocuk fikrinden tamamen uzaklastirdi. Sonradan Gavin'in cok cok hareketli olmasi gozumuzu korkuttu. Biriyle zor basederken ikinciyle nasil ilgilenirim korkusuydu bu daha cok. Sonra isin icine okulda girince bizim planlar hepten suya dustu. Okuldan sonra mi olsa diye dusunmeye basladik ancak o zamanda yas farki cok olacakti. O zaman okul bitmeden olsun dedik ama Jon nisan ayinda okul icin 1 yilligina Texas'a gidecek ben burada kalacagim annemle. Bazen bu olanaksizliklarin bir isaret oldugunu bile dusundugum oluyor. Belki biz tek cocukla kalmaliyiz diyorum kendimce.
Baslarda ki korkumuz sonradan ki hayat sartlari bu konuda karar vermeyi zorlastiriyor. Jon'in ikizi var, bazen diyorum ikiz bebeklerim olsaydi daha mi iyi olurdu diye. Sonra kayinvalideden duydugum hikayeleri duyunca ikiz olmadigi icin bir oh cekiyorum.
No comments:
Post a Comment