Atesh

Atesh bizim kedimiz. Oncelikle kedilerden cok hoslanmadigimla baslayayim. Ancak Atesh kisa surede kalimi caldi, cogu zaman nasil olurda kedim oldu diye dusunsemde onunda ayri bir yeri oldu bizim evde. 

Ben anneannemi cok severim, severdim. Onu iki sene once kaybettik malesef. Olumunun birinci yilinda cok cok kotuydum. Sokakta gezerken burada bulunan bir hayvan dukkaninin icinde Atesh'i kafesinde izlerken buldum kendimi. 

Icinde bulundugum ruh halinden olsa gerek hic dusunmeden bu minik kedicigi evlat edindim ve kosa kosa eve getirdim. Buna cok sasiran Jonathon ''acaba gelecek sene eve ne getirecek'' diyerek sesli dusunuyordu. O zamandan beri evimizde yer alir Atesh. 

Isminide anneannemden almaktadir. Anneannem cok guzelmis ve cok becerikliymis. Elinden kimse kurtulamazmis, oyle oluncada koyde ona Atesh lakabini koymuslar. Atesh'de ismini boyle almis oldu.