Normal cocuk bolumunde ki miniklerde hasta tabiki, onlarada cok uzuluyor insan ama onlar halen cocukluklarini bir nebzede olsa yasiyorlar evlerine donup hayatlarina devam etme sanslari cok yuksek. Halen gulebiliyorlar ya da oyun odalarina gidip oyuncaklarla oynayabiliyorlar. Ancak bugun ku minikler o kadar hastaydi ki bunlarin hicbirini yapacak durumda degillerdi. Kelimenin tam anlamiyla yasam savasi veriyorlardi! Bugun hem cok sansli hissettim kendimi hem de boyle hissettigim icin suclu. Ama en cok uzgun hissettim kendimi, hem de cok...
Simdiye kadar hep hasta odakli olan ben bugun hasta ailelerinin pediatrics te ne kadar onemli oldugunu farkettim. Eskiden beri aglayan insan gorursem gozlerim dolar ve yutkunmakta bile zorlanir hale gelirim, ne diyecegimi falan bilemem. Simdiye kadar en zorlandigim konu bu oldu hemsirelikte. In that case, I am out of my confort zone.
5 gunluk bebegini kaybeden bir annenin boynuma sarilip aglamasiyla basladim gune. Ne denir ki boyle bir durumda, nasil teselli edilir bir anne. Yapabildigim tek sey onunla birlikte aglamak oldu. Hele bir hasta vardi ki! Detaya inmek istemiyorum ancak bu minigin ailesi gozumun onunden gitmiyor. Umutsuz bekleyisleri, sorgular gozleri. Cevabini bildikleri halde ''belki bir umut'' la sorduklari sorulari. Ote yandan baska bir minik kendi annesi yuzunden olumun esigine gelmisti. Duygusal ruh halim bugunu kaldirmakta cok zorlandi. Yetiskin hastalarin hastanede olmalarinin nedeni cogu zaman kendileri yani yanlis yasam bicimleri, vurdumduymazliklari, vs. Ancak cocuk hastalar icin gecerli degil bu. Onlarin hastanede olma nedenleri bu degil. Icim cok dolu ancak yazacak mecalim yok sanirim.
Sevgili blog, bugun cok sey ogrendim. Guclu oldugum noktalar ortaya cikti ancak bir o kadarda uzerinde calismam gerekenler. Sanirim eksikliklerim cok daha fazla su noktada, ancak bunun farkinda olmakta iyi bir baslangic sanirim. Keske hicbir cocuk hasta olmasa, tek dertleri kirilan oyuncaklari ya da ufak tefek kardes kavgalari olsa. Ya da annelerinin bir opucuguyle butun kiriklari tamir olsa, cok mu sey istiyorum ben???
Sevgi dolu bir hemsire, sarilan, hasta yakiniyla aglayan, duyarli bir hemsire-doktor-saglik gorevlisi.. ne kadar onemli. Butun zorluklarina ragmen yaptigin is ne kadar guzel ve onemli. Kolay gelsin.
ReplyDeleteAllah o ailelere ve sizede sabır versin. Yaşayan içinde şahitlik eden içinde çok zor bir durum :((
ReplyDeleteNe kadar şanslı olduğunuzu düşünmenizde bir yanlış yok. Hepimiz kötü durumdakileri gördüğümüzde bunu hissedip şükretmeliyiz bence.
sevgiler ve kolaylıklar diliyorum.
bir mim yolladım. yanıtlamak istersen okumak isterim :)
ReplyDeleteSevgili anne ve bebisi,
ReplyDeleteCok tesekkur ederim yorumun icin:) Cok sevdigim bir bolumde okuyorum, ve her clinic gunum baska bir heyecan ve tecrube getiriyor. Fazla duygusal bir yapim var ve ayar gerekiyor:) Ancak bazi duygusuz saglik gorevlileri gibi olmaktansa biraz duygusal olmak daha iyi sanki...
Sevgili e.t.
ReplyDeleteCok tesekkur ederim yorumun icin. Insanin sahip olduklarinin farkina varmasi icin keske boyle olaylara sahit olmak zorunda olmasa ancak bunlarda hayatin bir parcasi sanirim. Tesekkurler tekrar...