okulun ilk gunu. Cok yogun bir donem bekliyor tum ailemi ve beni. Kac gundur bunun sikintisi cokmustu uzerine zaten. Oglumun yataga atlamasiyla uyandirilmaya, onunla tum gun oyunlar oynayip bisiklete binmeye, karda kaydiktan sonra eve kosarak donmeyi ve birlikte sicak cikolata yapip icmeye, onunla kitaplar okuyup, resimler yapmaya, canimiz istediginde birbirimize sarilip oglen uykusu uyumaya, ne bileyim iste sadece ogluma odaklanmaya oyle cok alismistim ki. Beni gun icinde opucuklere bogmasina, sonra beni askim, hayatim, canim diye cagirmasina. Bunlari tabiki yapmaya devam edecegiz, ancak zamanlarimiz kisitli olacak. En suclu hissettigim konu bu iste.
Bugun ona her firsatta tekrar tekrar anlattim eski rutinimize geri donecegimizi. Ilk basta cok sert tepki gosterdiysede, aksam yatmadan once ki en son sohbetimizde cok daha anlayisliydi. Icim oyle dolu ki, onu nasil ozluyorum yanimda degilken. Elbet ikimizde eski yogun rutinimize alisacagiz zamanla, evet bize biraz zaman gerekecek.
Canim oglum benim, seni cok ama cok seviyorum. Sen de biliyorsun ki ''you are my sunshine."
No comments:
Post a Comment