Thursday, April 29, 2010

update!

Yazacak cok sey var ama yok! Tuhaf seyler. Jon gittikten sonra degisen cok sey oldu tahmin ettigim gibi. Benim en onemli destegim gitti sonucta, bir anda elim kolum kirik kalakaldim. Gavin ve okul beni cok zorladi, zaten olmayan zamanimi daha dikkatli planlamak durumunda kaldim ki bu hic kolay birsey degildi benim icin. Oglumun bazi tepkileri, bazi sorulari beni oyle cok dusundurdu ki, zaten okula basladim baslayali icimde bitmeyen bu sucluluk duygusu tavan yapti. Gecmis ve gelecekle ilgili kararlarimi tekrar gozden geciriyorum bu gunlerde.

Hamileligim genel olarak rahat gecsede, ufak tefek komplikasyonlar olmuyor degil. Doktor son gorusmede ''biraz agirdan al yoksa geri kalan zamanini yatakta gecirmek zorunda kalacaksin'' dedi. Jon gittiginden beri birkac kilo verdim sanirim. Su an hemen hemen hamile kaldigim kilodayim(gobek olcum 2 hafta onden gidiyor o ayri!), halen ayilma bayilma durumlari soz konusu, bunun yaninda sancilar oluyor fazla siddetli ve bebegimizin US'unda cikan birkac marker halen gundemden dusmedi. Gavin'in bu kenidini hicbir seye verememesi fiziksel aktivite haric (gunun buyuk bir kismini amuda kalkar sekilde ya da parende atarak geciriyor), yemek yerken bile iki lokmadan sonra takla atmaya baslama durumlari, ve muhtemelen bundan oturu kilo alamamasi(4bucuk yasinda, 16 kilo) doktorumuzun artik belki daha detayli bakmaliyiz demesine neden oldu. Bazi specialistlere gonderdi bizi, genel olarak bir bakacaklar gelisimine.

Bu kadar sikintinin icinde beni cok mutlu eden sey Gavin:) Adini yazarken bile yuzumde guller actiriyor bu cocuk! Bebisi(evet halen bebis, cunku bir isim bulamiyoruz ona) oyle kabullendi, oyle sevecen ki. Gecen gun odasinda saklanmis sekilde oyuncaklar buldum. Oglusa sordugumda bebek icin sakladigi oyuncaklar oldugunu ogrendim. Kendince uygun buldugu birkac seyi kardesine vermke icin koymus bir koseye:) Yumusak kopek topu, yumusak, kucuk tavsancik ve sallayinca ses cikan bir muzik aleti! Zirt desen aglayan ben, bunlari gorunce ve duyunca hungurdedim tabi, bana sarilip ''uzulme, senin icin de oyuncak bulurum ben'' dedi.

Bu kadar depresiflik yeter sanirim. Umarim hersey daha guzel olacak, umarim en kisa zmaanda bebisimize bir isim bulacagiz, umarim ben sucluluk hissetmeyecegim kararlar alacagim!



Daha once bahsetmistim sanirim ne kadar duygusal oldugumu, simdilerde zivanadan cikmis durumda benim ruh hallerim.

No comments:

Post a Comment