Tuesday, February 16, 2010

hayattayim

Sevgili blog,
Cok yogun bir donem, zaman bulamiyorum sana yazmaya. Dun yazmakti niyetim, eve gelince uyuyakalmisim. Dun 20. haftama girdigimi not edecektim oysa ki. Bebis buyudu, hamileligim yarilandi bile. Bundan sonrasi yavas gecse keske!

Okulun yogunlugundan bazen hamile oldugumu unutuyorum, cok komik aslinda. Simdilerde ara ara gelen kucuk tekmeler ve benim surekli dusen tansiyonum hatirlatiyor bana gun ortasi hamileligimi. Hamileligin ilk haftalarinda cok cekmistim tansiyon dusuklugunden ancak her defasinda oturmayi basarmistim ya da bayilmamayi basarmistim mi demeliyim. Ancak gecen hafta hastamin odasindan cikamadim bile, kapinin onune yigilip kaldim. Ancak bayilacak yeri iyi biliyorum hani,malum bir suru doktor ve hemsire:) Bir episotta evde oldu sonra.

Canim oglum cok iyi. Beni halen cok cok yoruyor ancak onunla gecirdigim zamanlardan cok keyif aliyorum. Ben eve geldigimde yorgunluktan bayilmis vaziyette, popomu koyacak yer ararken, annem obur koltuga yigilmis oluyor:) Gavin annemi cok yoruyor(mus) Biz boyle baygin baygin otururken Gavin halen tramplende taklalar atiyor oluyor o ayri:)

Jonathon bana coook buyuk destek, onun sayesinde ders calisma firsati bulabiliyorum. Gavin'la bikmadan usanmadan oyle guzel oyunlar oynuyorlar ki. Her gittikleri yerde, fotograf cekip hemen benim telefonuma gonderiyor. Yanlarinda olamasamda her an, oglumun maymunluklarini gorme sansim oluyor. Gavin'in beni bu ara en cok guldurdugu seyleri bir ara ayri yazacagim.

Umarim bir daha bu kadar ara vermem gerekmez. Haberler birikiyor, unutuyorum yazmak istediklerimi.


1 comment:

  1. yarilamissin bile canim. tansiyon dusuklugu icin ilac oneriyor mu doktorlar? bu arada cinsiyet belli oldu mu? :))

    ReplyDelete