ozlem

Subat 17 2007, Canim anneannem aramizdan ayrildi. Uzerinden tam 3 yil gecti ama acisi dun gibi. Benim icin anneden farki yoktu cunku. Ilk zamanlar saka gibi gelmisti, eski duzenimde onu telefonla arayip sesini duymayi umdum hep. Cevap vermeyecegini bile bile, onun numarasini ceviriyor olmak beni mutlu etti. Oyle ne cok agladim ne kendimi heba ettim, sanki hic olmamis gibi, aramizdan hic ayrilmamis gibi. Sonra bir anda vurdu beni onsuz olmak. Oyle bir bosluktu ki icimde ki, nereye donecegimi bilemedim uzun sure. Boslukta oylece kalakaldim. Sonra gene birsey oldu ve sustum ve ne konustum onunla ilgili, ne yanimda konusulmasina musade ettim. Halada oyle aslinda ancak bu yaziyi yaziyor olmak bile ilerleme sayilir aslinda.

Yazmiyorsam, konusmuyorsam dusunmedigimden ya da ozlemedigimden degil. Hatta tam tersi, cok ozledigimden. Rahat uyu anneannem yerinde, bil ki senin yerin hep cok ozeldi, hep oyle kalacak. Seni cok seviyorum canim benim.

hayattayim

Sevgili blog,

Cok yogun bir donem, zaman bulamiyorum sana yazmaya. Dun yazmakti niyetim, eve gelince uyuyakalmisim. Dun 20. haftama girdigimi not edecektim oysa ki. Bebis buyudu, hamileligim yarilandi bile. Bundan sonrasi yavas gecse keske!

Okulun yogunlugundan bazen hamile oldugumu unutuyorum, cok komik aslinda. Simdilerde ara ara gelen kucuk tekmeler ve benim surekli dusen tansiyonum hatirlatiyor bana gun ortasi hamileligimi. Hamileligin ilk haftalarinda cok cekmistim tansiyon dusuklugunden ancak her defasinda oturmayi basarmistim ya da bayilmamayi basarmistim mi demeliyim. Ancak gecen hafta hastamin odasindan cikamadim bile, kapinin onune yigilip kaldim. Ancak bayilacak yeri iyi biliyorum hani,malum bir suru doktor ve hemsire:) Bir episotta evde oldu sonra.

Canim oglum cok iyi. Beni halen cok cok yoruyor ancak onunla gecirdigim zamanlardan cok keyif aliyorum. Ben eve geldigimde yorgunluktan bayilmis vaziyette, popomu koyacak yer ararken, annem obur koltuga yigilmis oluyor:) Gavin annemi cok yoruyor(mus) Biz boyle baygin baygin otururken Gavin halen tramplende taklalar atiyor oluyor o ayri:)

Jonathon bana coook buyuk destek, onun sayesinde ders calisma firsati bulabiliyorum. Gavin'la bikmadan usanmadan oyle guzel oyunlar oynuyorlar ki. Her gittikleri yerde, fotograf cekip hemen benim telefonuma gonderiyor. Yanlarinda olamasamda her an, oglumun maymunluklarini gorme sansim oluyor. Gavin'in beni bu ara en cok guldurdugu seyleri bir ara ayri yazacagim.

Umarim bir daha bu kadar ara vermem gerekmez. Haberler birikiyor, unutuyorum yazmak istediklerimi.