havaalani

Du askimi yolcu ettik. Guvenlikten gecerken aklima onu Nisan ayinda ilk yolcu edisimiz geldi. YAnimda Gavin, karnimda Genevieve vardi o zaman. Simdi yanimda Gavin, kucagimda Genevieve olarak degisti o tablo. Icim ayni sekilde sizladi ama, bir parcam gene Jon'la gitti. El salladik O gorunmez oluncaya kadar. O ana kadar zorla tuttugum gozyaslarim gene bosaldi. Gavin surekli neden agliyorsun, telefonda konusacaksin dedi durdu.

Havaalanlarini sevmem hic, bana ayriliklari cagristirir hep. Dun bunu dusunurken aklima 5 sene once Jon'i Irak donusunde havaalaninda nasil heyecanla bekledigim geldi aklima. Onu gorunce ki mutlulugum. Ama ayni havaalaninin koridorlarinda degil miydi hickiriklarla agladigim, O Irak'a giderken. Offf kendi kendimi bunaltiyorum bu dusuncelerle farkindayim.

Geri donusumuz korktugum kadar kotu olmadi. Canim kizim sanki anladi icinde bulundugum durumu ve 1 saat uyudu yolda. 1bucuk saatlik yolda bir kere mola vererek gelmis olduk evimize.

Yalniz araba kullanmaya bayilirim, helede uzun yolda. Kahvem yanimda, bir de sevdigim muzik arka planda olursa degmeyin keyfime. En cok o zamanlar yaparim ic hesaplasmalarimi, en cok o zaman dusunurum derin derin. Terapi gibi gelir bana bu. Dunde oyle olmadi pek. Gene cok dusundum, gene cok irdeledim icinde bulundugum karmasik hayatimi. Cok da agladim yol boyunca. Zaten hep sulu gozluydum, simdilerde zivanadan ciktim.

Offff, lutfen bana guc ver, su an en cok buna ihtiyacim var.

ne uzun olmus ugramayali

Hakikaten abartmisim biraz:) Oyle cok duygu ve dusunce geciyor ki aklimdan gun icinde, ancak hakikaten firsat bulup yazamiyorum. Belki firsat bulamama degilde usenme. Aslinda usenme de denmez buna- sanirim ic huzurumun olmamasi etkiliyor beni tum anlamda. Ayin 19unda yola ciktik Colorado'ya donmek uzere. Yolculugumuz genel anlamda iyi gecti. Ikinci gununde cok sik mola vermek dusumunda kaldik minik kizimiz yuzunden. Oyle cok seviyor ki onunla sohbet edilmesini, ten temasini. Oyle bir kikirdiyor ki o zaman. Ama uzun sure koltugunda oturunca cok cani sikiliyor ve mizirdaniyor. Sohbet baslayinca kikirdemeler de basliyor. Saka gibi...

Annemi Turkiye'ye yolcu ettik donuste. Dun de Jon gitti. Simdi ben kaldim miniklerimle basbasa.

emzirmek uzerine...

Bu postu yazmak niyetindeydim zaten, takip ettigim bazi sitelerde gordum ki populer bir konuymus bu. E o zaman cok tembellige luzum yok!

Emzirmeye ilk basladigimda oyle ayilip bayilmamistim acikcasi, yeni ve degisik bir duyguydu. Oglumun o ilk emmeyi ogrenmeye calismasi beni kendime getirdi. Bu benim icin oldugu kadar onun icinde cok yeniydi ve onunda alismaya ihtiyaci vardi benim kadar. Sonralari sutumun gelmesiyle gogusler sisti ve oglum memeyle sut kavgasi yapar oldu. Sut cok geldimi kizardi, az geldi mi kizardi. Onun en onemli ihtiyacini karsilayabiliyor olmak mutlu ediyordu beni, kendime anneligim konusunda guven veriyordu. Oglum buyudukce bu isin ustasi oldu, ben de en az onun kadar zevk aldim. Ilerki aylarda cani yandiginda, hasta oldugunda, sadece kendini guvende hissetmek istediginde gogsume sokuldu, ve sadece birkac dakikada nasilda sakinlestigini ve mutlu oldugunu gordum. Bizi birbirimize cok bagladi emzirme deneyimi. Ben oglumun emerken beni izlemesine, yuzumu oksamasina doyamadim.

27 ay surdu bu maceramiz. Daha da surerdi aslinda ameliyat olmam gerekmeseydi. Emzirmeyi birakmak dusundugumden kolay oldu, oglus ameliyat sonrasi ogretmissin gibi kabullendi meme olayinin bitmesi gerektiginin ancak ben psikolojik olarak cok hazir degildim sanirim. Zaman aldi bu fikre alismam. Hatta oyle ki oglumun bu kadra kolay vazgecmesi memeden icimi burktu, boyle yazinca ne kadar yanlis geliyor kulaga.

Hic bir zaman saatli emzirmedim, ne zaman isterse o zaman emzirdim oglusu oyle ki son donemlerde acik bufe gibiydi iliskimiz. Aklina geldikce iki cekip oyununa devam ediyordu:))

Bu defa ilk emzirme denememde karisik duygular hissettim, Gavin'dan baskasiydi kucagimda ki, ona cok benziyordu ama o degildi. Sonra kiziminda memeyi agzina alinca ne yapacagini bilmez halleri vardi ya ayni Gavin gibiydi.

Emzirmeyi ne cok ozlemisim meger. O ten temasini, bebegimin mutlulugunu gormeyi ne cok ozlemisim. Gavin'da Jon da beslesin yavruyu diye hemen biberonda vermistik. Jon bir ya da iki kere besliyordu pompa yaptigim sutle. Bu defa pompa yaptigim halde gonlum razi olmadi henuz biberon vermeye. Bebegimi doyurmayi sadece ben yapayim istiyorum. Belkide Genevieve'in son bebegimiz oldugunu bildigim icin.

Hamilelikten sonra en sevdigim sey sanirim emzirmek. Umarim kizimda abisi kadar duskun olur memeye ve en az Gavin'i emzirdigim kadar surer bu seruven. Umarim her anne herhangi bir saglik sorunu yoksa emzirmeyi dener ve en az benim kadar sever. Anne sutunun faydalarinin yaninda kurulan o bag var ya, herseye bedel.

4. haftaya girdik. Gecen haftadan beri degisen pek bir sey yok aslinda, gezmekte ve tozmaktayiz bol bol. Gerci degisen birsey var aslinda, Jon bizimle daha cok zaman geciriyor:)) wohooo:) Onun okulunun en hafiflemeye basladigi zamanlar bizim gitme vaktimize denk geldi, saglik olsun.