farkli

Bu hamileligimde oyle sulu gozluyum ki anlatamam. Genel olarak ilkinde ki kadar rahat bir hamilelik geciriyorum. Bazi farklar tabi ki var hatta bu farklar yuzunden icimden hep acaba bu defa kiz mi diye de az gecirmedim:)

Bugun markette arabada oturan 3 yaslarinda oldugunu dusundugum erkek cocugu aciktigini ve yemek yemek istedigini annesine oyle guzel bir dille anlatiyordu ki. Annesine sarilip onu operek, yasli gozlerle aciktim diyordu. Annesi de oglen yemezsen acikirsin, aksam yemegini beklemen lazim diye cocugu gecistiriyordu. Bu manzara birakin benim gozlerimi doldurmayi, beni hickiriklarla aglatti. O sirada yanima gelen Jon ne oldugunu anlamaya calisiyordu. Gavin'i dusundum, onun o minicikken ki hallerini ve simdi ki essek kadar olmus halini, sonra bir oglusun ne kadar sevgi dolu ve cogu zaman annesine ne kadar sirnasik oldugu aklima geldi(Gavin halen oyle ancak surda bir iki sene sonra baslar beni opme artik demeye:)) sonra bir kizim olunca acaba bana sirnasacak mi oglum gibi diye kendi kendime dert ettim.

Hafta sonu benzer bir cizgi yuzunden agladim magazada. Bebek kiyafetlerine bakarken cogu kiz giysisinin uzerinde yazan ''daday's little girl, daddy's little princess, daddy's little girl'' gibi hep baba odakli kiyafetler beni aglatti. Oysa Gavin'da bunlar hep anne uzerineydi.

Bu aksam ''dancing with the starts'' i izlerken, Shannon Doherty'nin felc gecirmis babasinin nasil bir gururla kizini izleyip alkisladigini gormem beni hungurdetti. Diyorum ya bahaneye bakiyorum.

Su an gittigim akil hastaliklari hastanesinde ki hastalarimdan birisi hamile. Bugun onun dosyasina bakarken bebeginin ultrasound resmini gordum ve gozyaslarimi gene tutamadim. Aklimdan oyle cok sey gecti ki o an, bir sure disari cikip kendi kendimi sakinlestirmem gerekti.

Bunlar su an aklima gelen birkac ornek. Gun icinde surekli salya sumuk vaziyetleri. Sonum hayir olsun...

IT IS A .......

GIRL!!!!

Seinfeld usulu cinsiyet ogrenme:))

20. hafta US'unda teknisyenin cinsiyetini ogrenmek istiyor musunuz sorusu uzerine'' evet ogrenmek istiyoruz ancak simdi degil. Seyinin resmini cekip zarfa koyup bize verirseniz biz istedigimizde acar ogreniriz'' dedik. Teknisyen onayladi ancak resmin uzerine kiz ya da erkek yazamayacagini, hatta pipi ya da kuku bile yazamayacagini cunku bunun yasak oldugunu soyledi. Sadece bir ok koyabilirmis:) Tum Us bitti, cinsiyetine bakarken biz kafayi cevdik falan, sonra ''tamam guzel bir resim yakaladim'' dedi.

Jon: hersey belli mi resimde?

Tech: Evet, cok belli.

Jon: Bakinca hemen anlar miyiz?

Tech: Evet alarsiniz.

Us dan mutlu mesut ayrildik. Ancak zarfin arabanin torpido gozunde oldugunu bilmek ve Jon'in yanimda olmadigini bilmek aklima tum seytan fikirleri getirdi. Hatta bir ara zarfi gunese tutup icini gormeye calistigimi hatirliyorum:)) Benim kadra sabirsiz birinin eline zarf teslim edersen boyle olur, suc bende degil yani:)

Bu arada birsey goremedim zarfin icinde! Zarflari ozel yapmislar herhalde.

O aksam Jon'la kutuphanede cikisi dolastik biraz. Icecek birsey almak icin ''Target'' a girecektik, konusmaya daldik park yerinde ve ben kendimi haydi zarfi acalim artik diye yalvarirken buldum. Jon hem guluyordu hem de ben biliyordum zaten, sen hediyeleri erke acarsin sabirsizliktan, boyle birsey icin bekleyemeyecegin belliydi seklinde basima kakiyordu sabirsizligimi. En son be park yerinde ogrenmek istemiyorum, uygun zmaanda guzel bir plan yapariz diyerek konuya son noktayi koydu.

Dogumgunum cok keyifli degildi bu sene. Dersler, sinavlar ve bir iki saglik probleminden oturu oldukca yavan gecti. Hos Jon oyle guzel surprizler hazirlamisti ki gun icinde ve aksaminda, tum olumsuzluklara ragmen beni cok ama cok mutlu etti. O aksam ailecek pasta kestikten sonra biz disari yemege ciktik. Guzel bir aksam yemeginden sonra jon zarfi cebinden cikardi(evet zarfin icini zarfi gunese tutarak gormeye calsitigimi soyledikten sonra Jon zarfi elimden almisti) ve masaya koydu. Zarfi heyecanla actik ve ikimizinde tepkisi '' himmm, what are we having now'' seklindeydi. Cunku teknisyenin dedigi gibi hicbirsey belli degildi. Resmi evirdik cevirdik, birseylere benzetmeye calistik ama olmadi. Hatta restorantta ki musteriler arasinda anket yapmayi bile dusunduk.

Sonra benim aklima dahice bir fikir geldi. Cok cok yakin bir aile dostumuz Us teknisyeni, onu arayip resmi telefonla gonderip bize aciklama yapmasini istemeyi dusundum. Saat oldukca gec oldugu icin Jon once mesaj cekti'' this is Jon, are you up?'' . Mesaja cevap geldi hemen ''I am up" Bunun uzerine hemen telefon etti arkadasa. Makineli gibi anlatti durumu telefonda ancak tum detaylariyla. Oyle ki benim sabirsizligimi ve yaptiklarimi, yaptigimiz plani, zarfi actigimizi ancak resimden hicbirsey anlamadigimizi tum detaylariyla anlattiktan sonra '' oh'' dedi ve telefonu kapatti kizarmis bir vaziyette. Meger arkadas numarasini degistirmis, telefona cevap veren kisi baska birisiymis ve Jon'a'' deli misin bu saatte, ben ne anlarim Us resminden, sen ucmussun galiba'' demis. Ben gulmekten altima kaciracaktim nerdeyse.

Jon'la en sevdigimiz diziydi Seinfeld, ve basimiza gelen cogu olayda hep dedigimiz '' ayni Seinfeld episodu gibi''. Bu da onlardan biriydi sanirim.

son US haberleri

03/19/2010

Bugun uzun zamandir bekledigimiz ultrasouna girdik. 20. haftada ki US'dan sonra zaman gecmek bilmemisti. Nedenini de aciklayacagim, daha once yazmamistim, cunku birseylerin yanlis gidebilecegi olasiligini duymak bile kaldirabilecegim birsey degildi acikcasi. 4 hafta cok uzun gelsede kafamda bazi seyleri yerine oturtmak icin gerekli bir sureydi.

Neyse uzatmaya gerek yok...

Cuma gunu risk grubu bebek ve hamilelerin gittigi ozel klinige gittik ve bebegimizi bir kez daha gorduk. Her zaman kipir kipir olan bebis ki daha once ki US larda da cok hareketliydi, oyle sakin di ki:) Ara ara kipirdansa da genel olarak sol eline yaslanmis sag eli ara ara agzinda ara ara gogsunde seklinde uzun bir seans oldu. Cok cok eglenceli gercekten insanin bebegini anne karninda gorebilmesi. Tum detaylara bakildiktan sonra bir de 3D-4D de gorduk minisimizi. Gavin'da bu luksumuz olmamisti malesef.

Sonuclar normal degerinde. Su durumda amniosentezin riski cok daha yuksek gorunuyor. Ilerki haftalarda buyuk bir US daha olma ihtimali buyuk, daha cok buyume egrisini gormek amacli.

Icim biraz olsun rahatladi. Artik olumlu dusunme zamani:))

haberler

Cuma aksamlari Jon'la disari cikariz. Bazen dansa, bazen yemege, bazen bowlinge ancak son zamanlarda cogunlukla bilardo oynamaya:) Cok cok oglenceli gecer bu geceler, o gidince cok ozleyecegim bu aksamlari.

Super bir sevgililer gunu gecirdik. Jon'im oyle romantiktir, oyle dusuncelidir ki. Bazen masallardan firladigini falan dusunuyorum:) Ozel kahvalti surprizleri, arabamda buldugum kirmizi guller, heryerde karsima cikan sevgi sozcukleriyle dolu not kartlari, hediyeler, oglen aralarinda okulda ya da hastanede karsilastigim cicekli yemek sepetleri ve daha neler neler. Evet, o benim beyaz atli prensim. Gitmesine 4 hafta kaldi, onu cokc cok ozleyecegim bir gercek. Ama dedikleri gibi sayili gun cabuk gecer, umarim oyle olur.

Bir de kucuk prensim var ki, onu nasil anlatsam bilemem hic. Ona bakinca kalbim guluyor yuzumle birlikte. Oyle mutlu ediyor ki beni. O benim gun isigim, canim, herseyim. O benim ''best friend'im''. Bana oyle demisti bir zamana once, ''annecim you are my best friend and I love you so much'' demisti:)) Nasil asik olunmaz ki bu cocuga.

Uzun zamandir oglum beni baska bir yonuyle hayran birakiyor kendine. Daha mini minicikten beri bana cok duskundur ve hamilelik ve yeni bebek fikrini nasil karsilar diye cok endise etmistim icten ice. Ancak ilk gunden beri bu fikre oyle cok alisti ki, bunu da her firsatta oyle guzel belirtiyor ki. Cok dusunceli ve iyi bir abi olma sinyalleri veriyor canim. Tabiki bebegimiz aramiza katilinca hersey bu kadar toz pemb eolmayacak her daim, ama biliyorum ki korktugum kadar da olmayacak. Onun oyle buyuk bir yuregi var ki, oyle sevgi dolu ki eminim kardesine olabilecek en iyi abi olacak.

Bugun eve geldigimde yatakta kucaklasip, oynasma aninda bebegin tekme atip atmadigini sordu bana. Elini karnima koyup bekledi sabirla. Ses cikmayinca minikten ''anne sessiz ol, bebek uyuyor'' dedi:))

Dun sabah bebegin corap giyip giyemedigini sordu(hehe kis aylarinda corap takintim oldugu icin cocugun aklina corap yoksa hasta olursun fikri yerlesti iyice:)) Cevap olarak bebeklerin annelerin karninda ciplak olduklarini, orasinin yeterince sicak oldugunu disari cikinca kiyafet giymeleri gerektigini anlattim. Dikkatlice dinledikten sonra '' benim gecen sene ki halloween kiyafetimi giyebilir, cunku o bebekler icin, kucuk'' dedi. Sonra bana kizdi bebek icin kiyafet almadigim icin(hakikaten daha bir cop almadim)

Onun disinda minik bebegimiz abisi kadar hareketli olacak korkarim. Bugun doktoru arayip sormayi dusundum ciddi ciddi. Bugun hastanede orientation vardi ve neredeyse butun gun tekme yedim. Durmaksizin ama. Eve geldigimden beri sakin ama, sizdi kaldi herhalde:))

geldiiim

Sonunda geldim. Ne kadar yogun ve zorlu bir donemdi oyle. Bu donem dusundugum kadar yogun geciyor. Tek neden okul degil tabi bunda. Son med/surg sinavim bugundu, buyuk bir oh cektim. Ikinci yari donem psch olacak. Pazartesi state mental hospital da cliniclerim basliyor. Psikoloji ilgimi eskiden beri ceken bir konu ancak boyle bir hastanede deneyimim olmadi daha once, o bakimdan hem heyecanliyim hem de tedirginim. Neyse, yeter bu kadar okul muhabbeti. Artik daha sik yazabilirim yasasin:))